Empirizm, filozoflar arasında 17. yüzyılın sonunda ve 18. yüzyılın başlarında ortaya çıkan bir düşünce tarzıdır. İlk olarak İngiliz filozof John Locke tarafından kullanılmıştır. Locke’a göre, insan beyni doğuştan boştur ve deneyimlerle doldurulur. Bu deneyimler, gözlem ve duyular aracılığıyla elde edilir. Böylece, gerçek bilgi sadece deneyimlerle kazanılır ve inançların doğruluğu sadece gerçek deneyimlerle doğrulanabilir.
Daha sonra, İngiliz filozof David Hume, empirizmin ilkelerini daha da ilerletti. Hume’a göre, gerçek bilgi sadece deneyimlerle olur ve herhangi bir ön kabul ya da doğuştan bilgi yoktur. Empirizm, 20. yüzyılda da önemli filozoflar tarafından ele alınmış ve geliştirilmiştir.
Özellikle, 20. yüzyılın başlarından itibaren, Popper ve Feyerabend gibi filozoflar tarafından yapılan eleştirilerle, empirizm bazı sınırlamalarının olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, empirizm, deney ve gözlem yoluyla elde edilen bilgiye dayanarak gerçek bilgiye ulaşma yolunda önemli rol oynayan bir filozofik anlayıştır.